پشت پرده جدال مجلس و دولت - ساعت شیک

به گزارش ساعت شیک، چندوقتی است که مجلس تندترین حملات را روانه دولت می نماید و متعاقب آن دولت هم درصدد پاسخ گویی برمی آید که نمونه آخر استمرار چنین مجادله ای را می توان در سخنان دیروز حسن روحانی یافت؛ گفته هایی که معلوم است او مقابل هجمه های مجلس کم طاقت شده است. اما علت چنین مجادلاتی در میان بحران های شدید مالی و فشار افسارگسیخته ای که بر مردم وارد می گردد، چیست؟

مجید انصاری: حملات مجلس به دولت با نگاه به انتخابات 1400 است

من تصور می کردم مجلس یازدهم با شعار هایی که پیش از انتخابات شنیده می شد و یک دستی جناحی مطلقی که در آن وجود دارد، به سرعت به سمت مسائل واقعی جامعه و وحدت میان قوا می رود؛ خاصه در شرایط کنونی که احتیاج بود مجلس همه توان خود برای بهبود اوضاع کشور قرار می داد، اما این گونه نشد. کشور در مقطع فعلی از یک سو در معرض ظالمانه ترین تحریم ها نهاده شده است و از سوی دیگر فشار بیماری کرونا و پیامد های منفی جانبی اش عرصه را بر مردم تنگ نموده است و عملا زندگی مردم حالت عادی ندارد.

در چنین شرایطی انتظار آن بود که مسئولان قوا از هرگونه حاشیه سازی پرهیز نمایند و دستِ کم نمک بر زخم های مردم نپاشند. اینکه مردم هر روز از تریبون مجلس الفاظی نادرست و به دور از آداب، انصاف، عدالت، تقوا و شرع می شنوند و مشاهده می نمایند که نمایندگان مجلس به مسئولان دولت از آقای روحانی گرفته تا آقای دکتر ظریف حمله می نمایند و به صورت شعارگونه موضوعاتی را عنوان می نمایند که از نظر عقلایی امکان پذیر نیست، ناامید می شوند. نمایندگان طرح هایی را مطرح می نمایند که حتی خودشان هم می دانند شدنی نیست و امکانی برای تحققشان وجود ندارد و فقط سعی می نمایند انتظارات غیرواقعی را در جامعه بالا ببرند. واقعا روا نیست که مدام با اعصاب مردم بازی گردد. رفتار های نمایندگان حقیقتا در شأن مجلس نیست.

او ادامه داد: البته به نظر می رسد که رفتار های مشاهده شده از مجلس با نیم نگاهی به انتخابات ریاست جمهوری 1400 انجام می گردد و بسیار عجیب است که بعضی شخصیت ها تا پایشان به مجلس باز نشده در فکر ریاست جمهوری به سر می برند و می خواهند از صندلی هیئت رئیسه به ریاست جمهوری برسند. چنین رویکردی بی تردید بر نوع رابطه با دولت تأثیر منفی می گذارد و عملکرد هیئت رئیسه را تضعیف می نماید. علاوه بر این ها اگر فردی برای خدمت آمده است، باید فرصت امروز و موقعیت امروز را دریابد و این درحالی است که اصلا چه جایی بهتر از مجلس برای خدمت به مردم وجود دارد؟.

انصاری درباره شرایطی که دولت در آن نهاده شده است هم گفت: دولت به اندازه کافی تحت فشار نهاده شده است. این سخن به معنی دفاع از دولت نیست کمااینکه باور دارم دولت هم در مسیرش نواقصی داشته است، اما باید بپذیریم که بعد از انقلاب اسلامی هیچ دولتی به اندازه دولت فعلی تحت فشار نبوده است. مگر می گردد نقش تحریم های ظالمانه و بی سابقه فعلی را در بحرانی شدن شرایط مالی و معیشت مردم انکار کرد؟ مگر می گردد گفت که قفل کردن سیستم بانکی هیچ تأثیری بر اقتصاد نداشته است؟ کرونا هم که فشار بسیار مهمی بر دولت است. در پی کرونا هزینه های سنگین درمانی و حمایتی بر دوش دولت نهاده شد که باید از پس آن ها بر می آمد. روا نیست در چنین شرایطی بعضی از تریبون های رسمی به دولت نه تن ها انتقاد های تند بلکه توهین می نمایند. چنین شرایطی هر دولتی را به زانو در می آورد. البته در کنار همه این ها توصیه من به دولت این است که وارد حاشیه نگردد و حتی پاسخ تخریب ها را ندهد و مابقی وقتش را با تمام وجود به برطرف مسائل مردم و ایجاد زمینه های بهبود حیات مردم بپردازد؛ به خصوص اکنون که در عرصه بین المللی فرصتی ایجاد شده است تا قدری مناسبات بهبود یابد؛ بنابراین در این شرایط دولت اصلا نباید در دام مشاجرات گرفتار گردد. در مجموع مشاجرات اخیر را به شدت مضر می دانم و به تعبیر حضرت امام این مشاجرات حتما برای خدا نیست.

اسماعیل گرامی مقدم: حملات مجلس به دولت جز انتقام جویی نیست

اسماعیل گرامی مقدم هم درباره استمرار مجادله دولت و مجلس گفت: واقعیت این است که مجلس یازدهم حداکثری نیست و مسیری که نمایندگان می فرایند خلاف مطالبات مردم است. جالب است همان هایی که روزگاری ترامپ را قبول نداشتند و گله می کردند که چرا برجام اجرائی نشد، حالا نوعی رفتار می نمایند که گویی از شکست ترامپ ناراحت اند و حالا که احساس می نمایند ممکن است برجام احیا گردد، اصل برجام را زیر سؤال می برند. دولت آقای روحانی با وجود تمام انتقاد هایی که به آن داریم، توانست به مدیریت آقای ظریف از پس مذاکرات هسته ای و در نهایت انعقاد برجام به خوبی برآید و واقعا در دولت اول روحانی شاهد افزایش نرخ قیمت ها و کاهش ارزش پول ملی در برابر ارز های خارجی نبودیم و در کشور ثبات مالی و سیاسی وجود داشت.

او ادامه داد: اکنون که به انتخابات 1400 نزدیک می شویم، بعضی برای توفیق شخصی خود در انتخابات علیه دولت موضع می گیرند و این درحالی است که واقعا بدعت بدی در کشور در حال رقم خوردن که یک فرد با انگیزه ریاست جمهوری رئیس مجلس گردد و در همه این مدت هر سخنی که می گوید یا کنشی که انجام می دهد، برای تخریب رقبای انتخاباتی اش است یا آنکه فردی که بار ها در انتخابات شرکت نموده و پاسخ منفی از سوی ملت دریافت نموده است، بازهم می خواهد در انتخابات نامزد گردد. اگر همه این ها طمع قدرت نیست، پس چیست؟ در بسیاری از کشور ها وقتی برای یک بار نخست وزیر رأی نمی آورد، دیگر برای این پست کوشش نمی نماید. گویا نمایندگان مجلس مفهوم خدمت رسانی به ملت را با رقابت سیاسی اشتباه گرفته اند و می کوشند با لِه کردن منافع ملی زیر پاهایشان به موقعیت سیاسی به زعم خود بهتر دست یابند.

این فعال سیاسی درباره شخص محمدباقر قالیباف هم اظهار کرد: اینکه فردی رئیس یک قوه است و پیش از ایام تبلیغات انتخاباتی کار هایی می نماید که شائبه انتخاباتی بودن دارد، درست نیست. جالب است که مردم هم به خوبی متوجه می شوند که رئیس مجلس به جای انجام وظایف خود مدام در صدد کار های انتخاباتی است. نمایندگان هم که صرفا شعار می دهند و طرح هایی را مطرح می نمایند که اصلا اجرای آن ها امکان پذیر نیست. با در نظر داشتن چنین شرایطی حملات مجلس به دولت جز انتقام جویی نیست. نمایندگان مجلس به جای انتقاد مدام به دولت بگویند که در همین چندماهه ای که در مجلس حضور دارند، چه اقدام ویژه ای در راستای دو وظیفه قانون گذاری و نظارتی خود انجام داده اند؟ آن ها با شفافیت کامل بیایند و گزارش بدهند که ما زمینه ها را فراهم نموده ایم و دولت آن ها را اجرا ننموده است تا در آن صورت ما هم مثل آن ها به دولت نقد کنیم، اما وقتی خودشان هیچ کاری ننموده اند، چطور می توانند در صندلی منتقد بنشینند؟ تردید نکنید فریادکشیدن ها اتفاقا باعث سلب اعتماد مردم می گردد و این فریادکشان هستند که وجهه خود در بین مردم را از دست می دهند.