اروگوئه، کشوری با ناهمگونی فرهنگی

به گزارش ساعت شیک، تاریخ اروگوئه

اروگوئه یا جمهوری شرقی اروگوئه در جنوب شرق آمریکای جنوبی کشوری کوچک است که ارتباط و پیوند تاریخی و بعلاوه شباهت های زیادی با کشورهای همسایه خود در این منطقه دارد. اما با همه این کوچکی، فرهنگ اروگوئه یک ویژگی شاخص دارد و آن ناهمگونی این فرهنگ است که علت آن وجود مردمانی با ریشه های فرهنگی متفاوت در این کشور است و پدید آورنده میراثی ارزشمند است که به ادبیات و هنر آن غنا بخشیده است. اروگوئه یکی از کشورهایی است که شهرهای زیبای آن بویژه شهر بندری مونته ویدئو مرکز آن گردشگران زیادی را به خود جذب می نماید. در این بخش با تاریخ اروگوئه و سرگذشت مردم این سرزمین آشنا می شویم.

اروگوئه، کشوری با ناهمگونی فرهنگی

تاریخ اروگوئه از گذشته تا امروز

قرن هفدهم میلادی سال 1680 برای اولین بار خاک این سرزمین قدم های پرتغالی های توسعه طلب را تجربه کرد و این سرزمین از طریق آنان کشف شد و بعد، آن ها شهر کولونیا را ایجاد کردند. بعد از پرتغالی ها، در قرن 18 این بار نوبت اسپانیایی ها بود که به طمع تصرف این کشور به این سو آمدند و شهر مونته ویدئو را بنا کردند.

حالا در این دو قرن یعنی سده های 17 و 18 میلادی دو ابرقدرت استعمارگر آن دوره بر سر تسخیر و تصرف و غارت منابع اروگوئه دائم در حال جنگ و درگیری بودند و در نتیجه اسپانیا قدرت برتر و پیروز میدان شد.

اروگوئه و برزیل

اسپانیایی ها طی معاهده ای به نام توردسیلاس ادعای مالکیت این ناحیه را داشتند اما پرتغالی ها منطقه تحت استعمار ساکرامنتو را در این نقطه ایجاد کردند. در نتیجه جنگ و تعقیب و گریز با پرتغالی ها از طریق اسپانیایی ها در این منطقه ها شروع شد. به همین دلیل فرماندار بوینس آیرس به نام برونو موریسیو دزابالا شهری را جهت ایجاد مانع و جلوگیری از حملات بیشتر آنان تاسیس کرد و این شهر مرکز اروگوئه شد.

اما در قرن نوزدهم این بار همسایه اش برزیل با ادعای مالکیت، به این کشور کوچک تعرض کرد و به عنوان یکی از استان های خود اعلام نمود. مردم اروگوئه اما مردمی نبودند که آرام بنشینند و هر تجاوز و غارت و استعمار جدیدی را دیدن و تحمل نمایند بنابراین در نیمه اول این قرن انقلاب عمومی این سرزمین را فراگرفت.

سال 1825 یک مبارز انقلابی به نام خوان آنتونیو لاوالیا، با هدف آزادی و استقلال رهبری خیزش های مردمی را در این سرزمین بر عهده گرفت و این انقلاب سال 1828 به پیروزی رسید و برای همواره از برزیل جدا شد. هنوز این روز در تاریخ اروگوئه برای مردم آن اهمیت ویژه ای دارد و روز ملی اروگوئه است، این روز در این کشور تعطیل است.

در حال حاضر سیستم سیاسی کشور اروگوئه با جمهوری پارلمانی اداره می گردد. اما به مدت 100 سال یعنی از شروع قرن 19 تا شروع قرن 20 این شهر تازه تاسیس شدیدا زیر نفوذ نیروهای انگلیسی بود که از آن به قصد نظارت بر امور بازرگانی برزیل و احاطه کردن آرژانتین بهره می گرفتند. خوآن مانوئل دروساس دیکتاتور آرژانتین این شهر را بارها محاصره کرد. نیروهای انگلیسی در این زمان یک شبکه وسیع راه آهن را برای اهداف خود و ارتباط بین بخش های مختلف تاسیس کردند.

تاریخ اروگوئه در قرن بیستم

همزمان با قرن بیستم و وقوع جنگ جهانی دوم و نبرد معروف به نبرد آلمانی، اروگوئه یک کشور بیطرف بود اما با وجود این اعلام بیطرفی در بندر مونته ویدئو جنگ رخ داد. بعد از این نبرد ناوگان سلطنتی بریتانیا به سمت بندر، سیاست پس روی را انتخاب کرد و عقب نشینی کرد. هنوز در این کشور یاد و خاطره این جنگ زنده نگه داشته می گردد. به پاس احساسات کسانی که به آلمان نازی تعصب و احساسی دارند صلیب خمیده یا همان نشان هیتلری روی نشان سر عقاب به آن ها پس داده شد.

در نیمه قرن 20 پیدایش و قدرت نمایی یک دیکتاتوری نظامی مسائلی را برای کشور ایجاد کرد و علاوه بر رکود مالی که تبعات آن هنوز در این کشور قابل مشاهده است از نظر اجتماعی هم مسائلی را بوجود آورده و سبب شد جمع زیادی از مردم روستانشینی که با فقر و نداری دست و پنجه نرم می کردند به منظور رسیدن به شرایط بهتر زندگی به شهر سرازیر شده و در نقاط شهری تراکم جمعیت را بوجود آوردند.

در تاریخ اروگوئه پیشرفت سیاسی، مالی و فرهنگی بیشتر از شروع قرن بیستم شروع شد ولی این در حالی بود که در کشورهای همسایه تحولات جدی و جدیدی در حال شکل گرفتن بود. کشورهای این منطقه دچار کودتاهای نظامی و مسائل عمده در همه ابعاد داخلی و خارجی بودند، چه از نظر مسائل داخلی و چه روابط دیپلماتیک و ارتباط با همسایگانشان تنش های مداوم و بی سرانجامی داشتند.

البته در اروگوئه کوچک هم سیستم حکومتی در این دوره نظامی بود و این کشور دیکتاتوری و سلطه نظامیان را در طی سال های قرن بیستم حدود بیش از یک دهه تجربه کرد اما این شرایط دیر نپاید و فرایند رشد ریشه های دموکراسی و سیستم حکومتی مردم سالاری که با روح استقلال طلبی و آزادی خواهی مردم عجین شده و در اندیشه شان نهادینه شده بود سال 1985 دوباره جانی تازه گرفت و دولت های مردم سالار و دموکراتیک قدرت را در این کشور کوچک به دست گرفتند.

این در حالی است که در حال حاضر اوضاع مالی این کشور بهبود یافته و مناسبات تجاری نسبتا قوی با همسایگان خود دارد که همین مساله باعث توسعه و رشد دوباره کشاورزی و امیدواری نسبت به آینده ای بهتر برای اروگوئه و آبادانی و عمران بیشتر در این کشور شده است. در سال 2006 مرکز این کشور، مونته ویدئو عنوان با کیفیت ترین شهر آمریکای لاتین را از نظر سطح بالای زندگی کسب کرد و در جایگاه شهرهایی نهاده شد که از شرایط خوبی برخوردارند.

نتیجه پیشرفت های اروگوئه در ابعاد مختلف فرهنگی، مالی و سیاسی در قرن بیستم این بود که این کشور تا دهه پنجاه این قرن در این زمینه ها تغییرات عمده ای کرد و به سوئیس آمریکای لاتین معروفیت یافت و در زمینه هنر و ادبیات هم پیشرفت های چشمگیر و قابل ملاحظه ای در این دوران و بعد از آن داشت.

منبع: الی گشت

به "اروگوئه، کشوری با ناهمگونی فرهنگی" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "اروگوئه، کشوری با ناهمگونی فرهنگی"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید